Мен не ме е страх от игли, но не обичам да ми взимат кръв, понеже винаги ми прилошава (имам ниско кръвно) и то тъпото е, че вече почвам да се самонавивам, че става така и то става по-зле. Отделно от това изпитвам едно такова неописуемо чувство на уязвимост колчем някой ми докосне вените по ръцете. Нещо като да те ръчкат в ребрата, но по-гадно. Докато бях в болницата с абокат във вената, не ми пречеше толкова че рандъм части от лицето ми приличаха на хелоуинска тиква, колкото ме влудяваше мисълта, че в ръката ми стои някаква игла нон стоп, едвам им се измолих да я махнем колкото се може по-скоро.
Зъболекарите рядко са ми проблем. Боли малко ма то с новите технологии вече почти нищо не усещам. Да чукам на дърво не са ми лекували някакви истински проблеми де, те може и да болят. Винаги обаче съм се чудил какво ли ще стане ако някак си тая машинка ми закачи устните или езика, примерно ако лекарката внезапно кихне..

This is it. Ground zero.